De Andere Vrouw deel 2

Deel 2

Fleur is een schim van de vrouw die ik vorige week heb gezien. “Ik heb het gisteren uitgemaakt met Bram” zegt ze snikkend, terwijl ze met een zachte plof in de hoek van de bank gaat zitten. Als een klein meisje huilt ze. Het is hartverscheurend. “Ik weet dat het beter is, maar ik weet niet of ik nog wel zonder hem kan. Ik wil het wel hoor, maar hoe dan? Het lijkt alsof hij in elke vezel van mijn lijf zit. Hoe kom ik hier ooit overheen?” Vragend kijkt ze me door haar betraande ogen aan.

Verliefdheid kennen we als iets prachtigs, als iets van een Hollywoodfilm of als een liedje op de radio, maar dit is geen happy end. Dit is geen “lang zullen ze met elkaar leven”. Dit is de realiteit van een affaire. Dit gaat over een intelligente volwassen vrouw die verscheurd is tussen hart en verstand. Wat zo mooi en onschuldig begon met een glimlach, fysieke aantrekkingskracht en het uitwisselen van speelse blikken is nu een emotionele afhankelijkheid geworden. De liefde kan zo mooi en leuk zijn, maar voor Fleur is het nu zo pijnlijk en uiterst verdrietig.

Verliefd worden op een ander dan je eigen partner zorgt ervoor dat de gevestigde orde niet meer vanzelfsprekend is. Er ontstaat iets primitiefs: de hormonen en neurotransmitters in de hersenen geven een belonend gevoel af. Dit werkt verslavend en iedere keer als je de ander ziet of contact met de ander hebt ontvang je de verslavende beloning van o.a. dopamine, endrofine en oxytocine.Wanneer koppels elkaar eeuwige trouw beloven (zoals bijvoorbeeld bij een huwelijksgelofte) dan betekent dat niet dat daarmee ook (latere) biologische reacties en onderliggende behoeftes worden uitgeschakeld. Gevoelens zijn nu eenmaal niet te sturen en komen soms niet meer overeen met de normen en waarden die koppels ooit deelden. Het is makkelijker af te spreken dat we allemaal over de hele wereld stoppen voor het rode verkeerslicht dan om niet verliefd te worden op iemand anders dan je eigen partner. Het koppel Frank en Fleur heeft geen hekel aan elkaar. Ze zijn ook niet op elkaar uitgekeken; sterker nog, Fleur houdt enorm veel van Frank en wil graag samen met hem een kindje. Ze was helemaal niet bezig met andere mannen. Ze vertrouwde zichzelf en Frank en ze waren al jaren monogaam.

Het vergt moed om het uit te maken met Bram. “Wat is de reden dat je dat nu hebt gedaan?” vraag ik haar voorzichtig na enige tijd. “Frank is zo lief voor me” zegt Fleur. “We hebben vrijdag een IVF gepland staan, maar ik kan het niet. Ik heb het afgezegd. Hoe kan ik zo slecht zijn om nu zwanger van Frank te worden terwijl ik verliefd ben op Bram. In het vorige gesprek hadden we het over de verslaving die Bram voor me is geworden. Het is net als de ergste drugs en ik wil niet meer afhankelijk zijn. Het is te ver gegaan, het doet me pijn. Het is een verslaving geworden waar ik niet meer mee verder wil gaan omdat het niet goed voor me is. Ik functioneer pas als ik een shot van hem heb gehad en dat kan ik niet meer, want ik ga kapot aan het schuldgevoel. Frank is mijn toekomst, met hem wil ik oprecht verder. Het lijkt wel of er een ruis tussen mijn hart en mijn verstand is ontstaan. Ik eet haast niet meer, ik slaap slecht, het moet nu echt stoppen. Bram hoort niet bij mij. Ik begrijp nu wat er met me gebeurt. Wil je me helpen met afkicken?”

De namen in deze blog zijn fictief. De blog is met hulp van alle betrokkenen gemaakt en gepubliceerd.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *